127,127,127

Οι τοίχοι, το κτίριο που πάω, το τρένο που με πάει, οι ψυχές τους, οι καλημέρες μας, το χαμογελό μας, οι κάποιες μέρες μας, η μοναξιά, τα όνειρα, τα γράμματα που γράφω, τα όσα διαγράφω.

127,127,127.

Όχι κι ο ουρανός όμως Θεέ μου, σε παρακαλώ, όχι κι ο ουρανός...