Η παροδική υπόσταση της ηλιόλουστης διάθεσης

Χθες δεν μπόρεσα να μπω να γράψω, να γκρινιάξω. Κόλλησε το σύστημα.

Ήθελα να γράψω τις σκέψεις μου πάνω στο συσχετισμό μεταξύ του επικρατούντος καιρού και της διάθεσής μας.

Η σχέση αυτή είναι τόσο έντονη και τρομαχτική, σχεδόν υπερφυσική, παραφυσική ή μεταφυσική.

Τις 3 τελευταίες μέρες έβρεχε. Πάνω που μας είχε πιάσει η ανοιξουλίαση κι είχαμε αρχίσει να φοράμε όλα τα κόκκινα συνδυασμένα με πορτοκαλί φουξ και κίτρινα (και το μάρτη στο χέρι), τζουπ τα χιόνια κι οι βροχούλες. Και τα συννεφάκια.

Σήμερα όμως έχει ήλιο.

Κάτι μου λέει πως μια υπερφυσική δύναμη δε μου επιτρέπει να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή να γράφω αηδίες στο blog.

Δε φταίω εγώ.

"Ο ήλιος του μεσημεριού λούζει μ' όνειρα την πόλη..."

Η επιστροφή!

Και μετά κατηγορούσα το Μάριο που γράφει στο blog του όποτε θυμηθεί, να λοιπόν που κι εγώ έλειψα 2,5 μήνες... Τι να περιγράψω από αυτούς; Δύο ταξίδια στην Αθήνα, ένα στην Ξάνθη την πρωτοχρονιά, πολλές έξοδοι, πολλά έξοδα, πολλά χιόνια, μία κρίση ενάντια στο συμβιβασμό των συνομηλίκων, μια συναυλία αναγεννησιακής μουσικής στο Μέγαρο στις 13 του Φλεβάρη με τη χορωδία, μαθήματα γαλλικών... τι άλλο; Κουκκιδίτσες σε όοοοολα τα χρώματα...

Και να μην το ξεχάσω και μείνετε με την αγωνία... κάπου εκεί στα τέλη Γενάρη - αρχές Φλεβάρη πήρα και τις φωτογραφίες της ορκωμοσίας... 24 μάλιστα...