Έπεισες τον εαυτό σου τόσο πολύ πως πρέπει να τη ζεις την κάθε στιγμή που αρνείσαι να δώσεις δεκαπέντε εικοσιτετράωρα δεμένα από τώρα σε κάτι που θα σε κάνει να ξεχνάς ότι ζεις, κι ας είναι ιερός ο σκοπός. Φταίει αυτό ή η υπέρμετρη αισιοδοξία σου λόγω πρότερης εμπειρίας;
Όπως και να'χει, ας μην έρθει το φθινόπωρο μέσα σ'αυτά τα εικοσιτετράωρα και να είσαι αλλού. Να μην. Να μην. Να μην.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού ως τις 15.
30.8.08
Au jour de la pluie
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Θα περασουν γρηγοροτερα απο οτι θα το καταλαβεις.
Ρωτα κι εμενα που εχω ξεχασει πως ειναι η αισθηση της υποχρεωσης
Ακολουθεί το "και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους". Κύκλος είναι. Πότε θα λάβουμε την ανάδραση και θα γίνει τουλάχιστον cognitive δεν ξέρω...
Post a Comment